انواع کارآفرینی (قسمت چهارم: کارآفرینی سازمانی)

تعاریفی از کارآفرینی سازمانی:

1. کارآفرینی سازمانی از دیدگاه پارکر (2011) عبارتست از: توسعه یک سرمایه‌گذاری جدید در سازمان موجود برای بهره‌برداری از یک فرصت جدید و ایجاد ارزش‌های اقتصادی.

2. از دیدگاه پلتولا (2012)، کارآفرینی سازمانی به عنوان یک استراتژی بقا برای شرکت‌هایی که در محیط‌های کسب و کار به شدت رقابتی عمل می‌کنند در نظر گرفته می‌شود و بطور خاص برای سازمان‌هایی توصیه می‌شود که عملکرد آنها کاهش پیدا کرده است یا  در حال منحل شدن هستند.

3. بورگس (2013)، کارآفرینی سازمانی را یک نوع از رفتار پیشگام که نوآوری مطلوب را از طریق فعالیت‌های رسمی و غیر رسمی تحریک می‌کند، تعریف می­‌کند.

منابع:

- Parker, S. C. (2011). Intrapreneurship or entrepreneurship?. Journal of Business Venturing, 26(1), 19-34.

- Peltola, S. (2012). Can an old firm learn new tricks? A corporate entrepreneurship approach to organizational renewal. Business Horizons, 55(1), 43-51.

- Burgess, C. (2013). Factors influencing middle managers’ ability to contribute to corporate entrepreneurship. International Journal of Hospitality Management, 32, 193-201.

انواع کارآفرینی (قسمت سوم: کارآفرینی/کسب و کار خانوادگی)

تعاریفی از کسب و کار خانوادگی:

1. چوا و همکارانش (1999) بیان می کنند که کسب و کار خانوادگی، کسب و کاری است کنترل و مدیریت شده با قصد شکل­‌گیری و دنبال کردن چشم‌­اندازی که توسط ائتلاف حاکم گذاشته شده و اعضای این ائتلاف به طور مشابه عضو یک یا تعداد معدودی از خانواده هستند .(Chua et al., 1999)

2. پائول و همکارانش کسب و کار خانوادگی را کسب و کاری می­‌نامند که توسط یک یا چند نفر از اعضای یک خانواده مدیریت شده و در عین حال مالک آن نیز باشند که مالکیت و قدرت تصمیم­‌گیری از واژه­‌های کلیدی این تعریف بیان شده­‌اند (Paul et al., 2003).

3. در بررسی کسب و کارهای خانوادگی، کاتر و شواب (2008) با نگاهی رفتاری به این کسب و کارها بیان می­‌کنند که اینگونه کسب و کارها در بسیاری از جنبه­‌ها با سایر کسب و کارها اشتراک دارند اما در این کسب و کارها ارتباطات کسب و کار در ارتباطات خانواده قرار گرفته است که این خصیصه، ویژگی­های منحصر به فردی در این کسب و کارها ایجاد کرده است. براساس مدل سه حلقه­‌ای (خانواده، کسب و کار، مالکیت)، اعضای خانواده شاغل در کسب و کار، به طور همزمان سه نقش را ایفا می­‌کنند که این نقش­ها عبارتند از: مدیر، مالک و خویشاوند. ماهیت دوگانه این کسب و کارها، فرصت­ها و چالش­های منحصر به فردی را برای این نوع از کسب و کارها به وجود آورده است (Cater & Schwab, 2008).

 

منابع:

- Paul, J.J, Winter, M., Miller, N.J. & Fitzgerald, M.A. (2003). "Cross-Institutional Norms for Timing and Sequencing and the Use of Adjustment Strategies in Families Affiliated with Family-Owned Businesses", Marriage & Family Review, Vol. 35, No. 1/2,pp: 167- 191.

- Cater, J. & Schwab, A. (2008). "Turnaround Strategies in Established Small Family Firms", Family Business Review, Vol. 21, No. 1,pp: 31-50.

- Chua, J.H, Chrisman, J.J& Sharma, P. (1999)."Defining the family business by behavior", Entrepreneurship Theory and Practice, Vol. 23, No. 4, pp: 19-39.

انواع کارآفرینی (قسمت دوم: کارآفرینی خانگی)

تعاریفی از کارآفرینی خانگی:

1. کسب و کار خانگی عبارتست از هر واحد کسب و کاری که در فرآیندهایی چون فروش محصولات/خدمات به بازار فعالیت دارد و توسط یک فرد مستقل با همراهی یا در غیاب تعدادی نیروی کاری اداره می­‌شود و مدیر مالک از منزل مسکونی یا محل سکونت خود جهت اداره امور و اعمال فرآیندهای کاری استفاده می‌نماید (Mason et al., 2010).

2. طبق ماده 2 قانون ساماندهی و حمایت از مشاغل خانگی؛ مشاغل خانگی آن دسته از فعالیت­هایی است که با عضویت اعضای خانواده در فضای مسکونی و در قالب یک طرح کسب و کار مجاز بدون مزاحمت و ایجاد اخلال در آرامش واحدهای مسکونی همجوار شکل می گیرد و به تولید خدمت و یا کالای قابل عرضه به بازار خارج از محیط مسکونی منجر می‌گردد (به نقل از سایت وزارت تعاون و رفاه).

3. فانگ و همکاران (2001)، معتقدند که به کسب و کارهایی می­‌توان کسب و کار خانگی اطلاق کرد که صرفنظر از اندازه و نوع آنها محل کار اصلی­شان در خانه واقع باشد. اما نقطه تمایز و ابهام در تفاوتی است که میان کارکنان خانگی و کارفرمایان خانگی وجود دارد. بدین ترتیب که مشخص نیست بین فعالیت­های افرادی که تحت استخدام و قرارداد یک شرکت مستقل بیرونی بوده، اما محل و دفتر کار آنها در خانه واقع است با فعالیت­های افرادی که در استخدام هیچ سازمانی نبوده و مستقلاً در جهت ایجاد ارزش­‌افزوده به کارهای تولیدی، خدماتی و فروش می­‌پردازند، چه تفاوتی وجود دارد. دربرخی تعاریف این دو مفهوم در هم آمیخته و کسب و کار خانگی نامیده شده­‌اند. در حالیکه که کسب و کار خانگی مفهوم وسیعی است، که صاحبان کسب و کار و اداره­‌کنندگان کسب و کارهای خانگی را نیز شامل می­‌شود (Rosnafisah et al., 2009).

منابع:

- Rosnafisah, S; Mohamed Sheriff, S. S; Sharifuddin, M. A. (2009). "The e-Business Potential for Home-Based Businesses in Malaysia: A Qualitative Study", International Journal of Cyber Society and Education, Vol. 2, No. 1, pp: 21-36.

- Mason, C. M; Carter, S; Tagg, S. (2010). "Invisible Businessess: The Characteristics of Home-Based Businesses in the United Kingdom", Regional Studies, Vol. 45, No. 5, pp: 1-49.

وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، سایت: http://markazi.mcls.gov.ir.

انواع کارآفرینی (قسمت اول: کارآفرینی دانشگاهی)

تعاریفی از کارآفرینی دانشگاهی:

1. کارآفرینی دانشگاهی به عنوان فعالیت­های کارآفرینانه شناخته می­‌شود که در سرتاسر دانشگاه­‌ها گسترش یافته است و در واژه­‌هایی از قبیل حق امتیاز، مجوز و  شکل­‌گیری شرکت­های زایشی اندازه­‌گیری شده‌­اند (Hulten, 2010).

2. رایت و همکارانش (2007)، کارآفرینی دانشگاهی را توسعه تجاری سازی، فراتر از تمرکز سنتی بر اعطای امتیاز نوآوری­ها و دارایی های فکری دانسته، و آن را مشتمل بر اقدام به ایجاد شرکت های انشعابی حاصل از فناوری و دانش تولید شده در دانشگاه ها می دانند (Wright et al., 2007).

3. کارآفرینی دانشگاهی فرآیندی است که در درون مرزهای سازمانی دانشگاه اتفاق می­‌افتد و آن تسهیل­‌کننده و تشویق‌­کننده انتقال تکنولوژی دانشگاهی بین دانشگاه و صنعت می‌­باشد (Yusof et al., 2012).

 منابع:

- Yusof, M., Siddiq, M. S., & Nor, L. M. (2012). Internal factors of academic entrepreneurship: The case of four Malaysian Public Research Universities. Yusof, Mohar, Siddiq, Mohammad Saeed and Mohd Nor, Leilanie, Internal Factors of Academic Entrepreneurship: The Case of Four Malaysian Public Research Universities (2012). Journal of Entrepreneurship, Management and Innovation (JEMI), 8(1), 84-115.

- Wright, M. (2007). Academic entrepreneurship in Europe. Edward Elgar Publishing.

- Hulten, D. G. (2010). A balancing act: Factors behind the formation of academic entrepreneurship. Critical Sociology, 36(4), 521-535.